Lilian Ferru in gesprek met Lenny Kuhr, ‘Voorbij de heimwee’

Afdrukken

kleuren muziekVreemd hoe het geheugen werkt. Je denkt dat je veel vergeet, maar als iets getriggerd wordt komt de herinnering vanzelf boven. Zo weet ik nog goed dat Lenny Kuhr het Eurosongfestival won.

 

 

 

Ik weet dit, omdat we langer op mochten blijven als kind. Dat was ‘an sich’ al gedenkwaardig. Wie had dat kunnen bedenken dat ik haar vijftig jaar later zou ontmoeten? Dat was gisteren.

Maar laat ik eerst vertellen hoe het is gegaan. Een van de Heilige Vrouwen tipte me over Lenny Kuhr: ‘Haar moet je eens vragen’. Ik voel het duwtje, voordat ik het weet ben ik aan de mail. Ik stuur haar wat links, met ook het laatste interview met Paul. Ze wil graag komen, maar vooral ook Paul ontmoeten. Ze vertelt over de energieën die haar uit haar slaap houden en ik denk dat Paul dat wel in balans kan brengen. Lenny neemt haar man Rob mee.

Het is aangenaam weer, we de filmen buiten. De cameradames, Brigitte en Benigna, zetten alles gereed. Dit gesprek gaat over het mee stromen met het lied, de dingen laten zijn, en het allerfijnste verlangen. Lenny vertelt over haar spirituele ervaringen, de heimwee, de visioenen, maar ook over opgegeten verlangens, het verlies van haar stem, afgestemd zijn op inspiratie, het gewaarzijn voorbij tijd en ruimte, en aanwezig zijn in de verbinding met de Bron. Ik heb met een doorvoelde mysticus te maken.

Na afloop is de healing van Paul. We zitten in de stilte, laten ons aanraken door het goddelijke. Er ontstaat een ruimte waarin inzicht zichtbaar worden. De energieën zijn niet opgelost, maar Paul maakt Lenny duidelijk dat ze perfect in staat is om dit vanuit zichzelf te meesteren. We vergeten maar al te vaak om aanspraak te maken op de macht die ons is gegeven. Lenny raakt met haar muziek al vele harten, maar het is de bedoeling dat haar stem reikt tot aan de uiteindes van het universum. Jammer dat de camera’s uitstaan. Wat hier gebeurt gaat zoveel verder dan het interview. Dat was de cover-up. Het werkelijke doel van deze ontmoeting is nauwelijks te bevatten. Het wordt een magische middag, waarin we op verschillende tonen dezelfde taal spreken. Een taal die voorbij woorden gaat, omdat we bereid zijn te horen wat er gezegd wordt. Dit moment in tijd was allang voorbereid, al wist ik dat al klein meisje niet.

Veel kijkplezier:

Liefs, Lilian