Mijn vakantie bracht ik vorige week in Italië door. Zonnetje, wijntje, pizzaatje: ik heb me prima vermaakt. … Daarom hierbij vier dingen die zij van ons kunnen leren - en wij van hen. Doe er je voordeel mee!

 

Gevoel voor mode Italianen staan bekend om hun gevoel voor stijl. Niet voor niets komende de grootste modenamen uit la bella Italia: Valentino, Versace, Dolce & Gabbana, Prada… Het zijn maar enkele namen van razend populaire merken.

De doorsnee Italiaan ziet er doorgaans dan ook tiptop uit: de vrouwen in een mooie jurk, nagels gelakt, goede tas en de haren perfect gekapt. Niets op aan te merken! Ook de mannen kunnen er wat van: met hun haren strak naar achteren, hun Gucci-zonnebril op hun neus en strak in het pak zien ze er onberispelijk uit. Daar kan de Hollandse man - korte broek met boomstammetjes eronder, sandalen, poloshirt - nog een voorbeeld aan nemen!

Hou je rustig, rustig, rustig De Spanjaarden staan natuurlijk bekend om hun mañana-leefstijl (wat vandaag niet lukt, komt morgen wel), maar de Italianen kunnen er ook wat van. De pranzo (Italiaanse siësta) is een welkome onderbreking van de werkdag, al moet dat ook wel in die warmte.

Maar dat betekent wel dat vrijwel de gehele detailhandel, horeca en dienstverleningen enkele uren volledig lam is gelegd. En dat zijn dus precies die uren waarin je als toerist door een stadje kuiert en je graag een espresso of broodje mozarella-pesto naar binnen wilt werken. Als we in een wat grotere stad waren waar de pranzo niet heilig was, zaten de zakenlui strak in het pak naast ons een maaltijd te verorberen. Daar kunnen wij Nederlanders van leren met onze plakbammetjes met pindakaas achter het bureau!

La dolce file Wij Nederlanders klagen nogal eens over de verkeersboetes die te pas en te onpas worden uitgedeeld. Maar als je in Italië bent, merk je dat wij het nog helemaal niet zo slecht doen op de weg. Toeteren, voorrang nemen waar je het niet hebt en bellen achter het stuur: dio mio, het zijn maar een paar voorbeelden die op de Italiaanse weg eerder regel dan uitzondering zijn. Misschien een idee om de theorieboeken van de autorijles er weer eens bij te pakken - al betwijfel ik of de temperamentvolle rijstijl van de Italianen is af te leren…

Nog even geduld, per favore Dat de Italianen overal de tijd voor nemen, wil nog niet zeggen dat ze ook geduldig zijn. Dat merkte ik toen er tot drie keer toe een ongeduldige ober naast mijn tafel stond die dolgraag wilde weten wat ik op mijn bordje wilde. De keuze werd nog eens bemoeilijkt door het feit dat ik de menukaart eerst moest vertalen (verder dan een pizza margherita kwam ik niet). Wij Nederlanders zijn daar beter op ingespeeld. In een restaurant kom de serveerster pas naar je tafel als de kaart dicht voor je ligt. Eccellente!