Onlangs kreeg ik een vraag van een zeker Martin. Of ik interesse had voor een interview door ‘de Rijdende Koffer?’ Hij vond mij interessant omdat ik ‘uberspiritueel’ ben. ‘Uberspiritueel’…ik ken het woord niet, moet er een beetje om lachen, maar het zet me ook aan het denken.

 

Al jong had ik al een onverzadigbare honger naar mystiek, las ik astrologieboeken en was ik geïnteresseerd in de kracht van de gedachten, in telepathie, en dat soort dingen. Toen al wist ik, had ik een vaag vermoeden, dat de wereld die ik zie een spiegel is. Waarom voelde ik me dan zo ongelukkig? Later volgde ik vele therapieën om mijzelf beter te leren kennen. Ik wilde ontdekken wie en wat ik was. Ik schuwde de confrontatie met mijzelf niet. Juist door mijn zoektocht leerde ik al snel het alternatieve circuit kennen. Het organiseren van lezingen over bewustzijn en zingeving was een gemakkelijk stap en ik was niet alleen. Velen kwamen omdat ook zij behoefte hadden aan informatie. Niet veel later ontdekte ik de camera en begon ik met interviews waar ik dieper kon doorvragen over kwesties die mij bezighielden, zoals mijn worsteling met gevoelens van kwaadheid, oordeel, en schuld. De grote klap kwam toen mijn man Paul zijn tweede bijna doodervaring had met alle gevolgen van dien. De lange en wonderlijke weg naar herstel kon beginnen. Ik ben op de bodem beland en wilde moed houden. Dat deed ik ook, al was het trillend op mijn benen. Ik leerde vertrouwen, liefhebben, in het moment leven, en bovenal dankbaarheid. Dat alles in kwadraat.

Het sluitstuk kwam met ‘Een Cursus in Wonderen’. Daar wordt tot in de finesses de werking van het ego uitgelegd en het vergrootglas op haat, machtspelletjes, oorlog, afgoden, en dood gelegd. Het hele scala aan menselijke misère komt aan bod. Niet bepaald een pretje om te lezen. Je wordt met de neus op de verborgen kant gedrukt van wat er zich in de krochten van je geest afspeelt. Het mooie van dit boek is dat het je een alternatief biedt. Hoe dan wel? Ben je bewust dat jij je schaduwkant projecteert. Keer naar binnen. Zie het Licht in je medemens. Kijk voorbij je oordelen en ideeën over schuld. Erken de eenheid. Vergeef jezelf. Liefde schiep jou als jezelf. Ben niet bang voor God, die niets anders is dan liefde. Ben niet bang voor liefde. Ben helemaal niet bang, want er valt niets te vrezen. Kijk anders naar de dingen. Zo binnen, zo buiten. Projectie maakt waarneming. Wat je projecteert zul je zien. Leren is demonstreren. Wil je vrede? Ben dan vrede. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Hoezeer is mijn leven veranderd sinds ik dit alles met vallen en opstaan toepas. Waarlijk, wonderen zijn mij niet vreemd.

Iedereen zoekt en vindt op zijn eigen manier de waarheid van eenheid en liefde. Iets in ons weet dat licht de basis is van al het leven. Dat dát het is waar we uit voortkomen. De duisternis kan niets creëren, omdat het niets is. Het bestaat alleen maar met de gratie van ons geloof. Het verlangen naar meer en meer is niets anders dan het waanidee dat er tekort zou bestaan. Alles is in je. Telkens als ik me erger denk ik aan het verhaaltje van de man die systematisch in een Jappenkamp werd gemarteld. Toen hem later werd gevraagd wat hij het ergste vond zei hij dat hij bang was om de liefde voor zijn martelaars te verliezen. Ja, dat zet tot denken. De wereld kent zoveel moedige mensen die zich in erbarmelijke toestanden boven zichzelf verhieven omdat ze trouw bleven aan het licht in hun zelf. Er is oneindig verslag gedaan van mystieke en transcendente ervaringen als gevolg van een rotsvast vertrouwen in iets dat we niet kunnen zien, maar wel diep van binnen voelen. De heilige momenten, de wonderen, de flitsten van waarheid, de dromen die alles veranderen, de verschijningen die je aanraken. Het is net zo goed deel van de wereld als de rebellie tegen liefde.

Ben ik ‘uberspiritueel’? Ik heb geen ander doel dan het licht in mijzelf te ontdekken en een steentje bij te dragen aan het collectieve besef dat wij allen licht en liefde zijn. Hoe zou het zijn om boven de dualiteit van goed en kwaad uit te stijgen en om in de stilte van het pure bewustzijn terecht te komen? Glimpen heb ik al gezien. In de loop van de jaren ben ik van gekwetst kind, onzekere tiener, zoekende volwassene, uitgegroeid tot een ander mens. Wat ooit vaag was, is mij nu volstrekt duidelijk. In dit moment is alles. In mij is alles. Alles is deel van mij. Jij bent deel van mij. Alles vraagt om liefde, alle macht komt van liefde. Alle macht is mij gegeven. Ik hoef er alleen maar een beroep op te doen.

Ik ga toch maar even op zoek wie Martin van de ‘Rijdende koffer’ eigenlijk is. Ik zou willen zeggen: ‘Ja, ik ben spiritueel, en het zou fijn vinden als de hele wereld zou inzien dat licht en liefde het enige is dat werkelijk telt’. Ik klik op het eerste beste filmpje, ergens halverwege, en beland zo in een gesprek met iemand waarvan ik de naam niet zal noemen. Onlangs heb ik hem nog omarmd. De heren hebben het over ‘spirituele mensen die alleen over licht en liefde mogen praten’. ‘Licht en liefde is een term, een mindcontroll dwangmiddel, om je duidelijk te maken wat je zou moeten doen en bij de ander moet afdwingen’, wordt er gezegd. ‘Zolang je over licht en liefde spreekt, spreek je eigenlijk over donker en boosaardigheid. De mind denkt achterstevoren. Zodra je over licht en liefde spreekt zit er een programma aangekoppeld. Door licht te zeggen, benoem je ook de duisternis.  Vooral mensen uit de spirituele richting hebben het vaak over dat soort onderwerpen en waag het niet om de andere kant te onderzoeken die zij zelf opnoemen door het niet te benoemen.’

Okay, ik ben spiritueel, maar niet uberspiritueel, want bij deze onzin voel ik het alweer borrelen. Dus al die mensen die door de eeuwen heen over liefde spreken, staan onder een mindcontroll programma? Inclusief ikzelf natuurlijk. Alles en iedereen die spiritueel is weigert om onder de mat kijken? Dat is wel erg kort door de bocht. De mind mag misschien achterstevoren denken, maar het hart is eerlijk. Liefde is werkelijk en niet een programma. Liefde is juist het enige dat elk programma wist. In het licht van de liefde verdwijnt alles wat niet liefde is. Iedereen die een heilig moment heeft meegemaakt, kent de tijdloze ervaring, het gevoel van in de eeuwigheid te zijn. Wat er is dan zonder liefde? Wat kan bestaan zonder licht? De straling van het hart is duidend keer krachtiger dan een voorbijkomende gedachte. Elke uiting van liefde roept om meer liefde en dompelt elk levend wezen in een fotonenbad van licht. Licht dat we zijn. Licht waar ook de kwantumfysica het over heeft. De uitwerking, de effecten, van liefde zijn inmiddels wetenschappelijk meetbaar. Hoe spiritueel is dat?

Ben ik uberspiritueel? Ik wil opgaan in de werkelijkheid van wie ik ben, maar ik kan ook de pest hebben aan uitspraken die voor mij de plank volledig misslaan. Als ik het op mijzelf betrek dan ben ik, en alle spirituele mensen, het werktuig van het kwade omdat we over licht en liefde spreken. Ik kan me nog herinneren dat ik ‘spirituele’ artikelen schreef en mezelf een roepende in de woestijn voelde. Het is dat ik niet in het plaatje van ‘geitenwollensokken’ paste, dat me toegang gaf tot een groter publiek. Ik schreef jaren voor een magazine met een miljoen oplage en ik liep op mijn schrijverstenen om ook oma om de hoek te bereiken. ‘Hey, vriendelijkheid kost niets. Probeer het opnieuw, probeer het met liefde, ben aardig. Laten we daarmee beginnen. Vergeef! Zo moeilijk is het niet.’ Maar dat is het kennelijk wel, want mensen blijven klagen. Tot vervelens toe worden grieven gekoesterd en dan gaat het over de zaken die, als je het aan een vluchteling zou vertellen, te banaal voor woorden zijn.

Neen, ik ben niet uberspiritueel. Als ik huis en haard zou moeten verlaten, zou ik waarschijnlijk jaren nodig hebben om te vergeven. Laat staan dat ik op het moment zelf in liefde zou kunnen blijven. Dan zou ik al verlicht moeten zijn. ‘Ik ben het Licht van de wereld’, zei Jezus. Bestaat hij eigenlijk? Is hij een holografische projectie, een idee geïmplanteerd in de slapende mens, zodat we het vooral buiten onszelf zoeken? Neen. Christus leeft en wel in iedereen. Het Christusbewustzijn is dat deel in ons dat alles met alles verbindt in een onpersoonlijke liefde, zonder aanzien des persoon. Liefde wil alleen maar zichzelf uitbreiden. De grote boze buitenwereld is niets anders dan een projectie van onbewuste schuld en angst. Ik zeg licht en licht zal er zijn. Ik schuw de donkere kant niet, want ik weet dat het geen bestaansrecht heeft. Het enige dat er toe doet is het besef dat iedereen in waarheid heel, compleet, en onschuldig is. Het is goed om te weten wat de schaduw ‘veroorzaakt’, maar het is nog beter om alle flauwekul naast je neer te leggen. Voordat je het weet ga je er in geloven en dan wordt het een ervaring waar je niet op staat te wachten. Dat we ons niet laten misleiden door praatjes over gevaar buiten onszelf. Het is er niet. Wij zijn de dromer, niet de droom.

Het is heus niet zo dat als je licht wenst je duisternis uitnodigt. Dat is een omgekeerde redenering die er bij mij niet ingaat. Al die complottheorieën, alsof jou iets kan worden aangedaan. Wie in liefde is, is onkwetsbaar. Niemand, behalve jezelf, kan jou iets aandoen.  Jij hebt jouw wereld gemaakt en jij kunt alles ongedaan maken door er met liefde naar te kijken. Door aldoor zaadjes te planten over mindcontroll en wat al niet meer, zou je het nog gaan geloven ook. Uiteindelijk zit je inderdaad gevangen, niet in een programma, maar in je eigen verwarring. ‘Verschijningsvormen misleiden, juist omdat het verschijningsvormen zijn en geen werkelijkheid’, zo zegt de Cursus. Wanneer houden we dan op met de aandacht te verleggen naar ‘kwade krachten’ buiten ons, in plaats van ons te verbinden met het licht in jezelf? Paul leert het mij keer op keer. Het enige dat er toe doet is verbonden zijn en blijven met de ene oorzaak waar jij het gevolg van bent. Oorzaak en gevolg kunnen niet gescheiden zijn. Ze zijn één. Wie voor liefde kiest zal verbaasd zijn over de dimensies die hij zal betreden. Het is een groot feest van verwondering en vreugde. Het leven zoals je het kent zal veranderen, de schijnwereld met zijn schaduwen zal verdwijnen. Wat overblijft is de waarheid en alleen de waarheid is waar. Het is er altijd geweest, maar nu dans van je geluk omdat je de grote stralen kunt zien. In jezelf en in je medemens.

Ik uberspiritueel? Neen natuurlijk niet. Hoe kan zoiets bestaan? Het uitbreiden van licht en liefde is het enige wat we hier in komen doen, zodat het heel de wereld en alles erin omvat. Wanneer is het genoeg? Pas als je ontwaakt uit de droom van angst, de stem van liefde niet langer smoort, en eeuwige vrede ervaart. Dat is als jij herinnert wie je bent. Dat is als je het licht in iedereen herkent en de vriendelijke droom van vergeving je bevrijdt van alle oordeel. Als spiritueel mens heb ik zowel het licht alsook de schaduw verkend. Ik kies voor het licht en ondertussen ben ik gewoon mijzelf.

Liefs, Lilian

Ps, het interview is nooit tot stand gekomen.

Wil je deze nieuwsbrief rechtstreeks ontvangen? Stuur dan een mailtje: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.