Ieder mens heeft zo zijn eigen thema’s in het leven. Zoals een droom mij liet zien, komen we in een lichaam om een bepaalde overtuiging te herzien. Al die leugens waarin we geloven. ‘Je bent niet welkom, niet waardig. Ik voldoe niet, er wordt niet van mij gehouden’. Dit houdt de illusie in stand dat jij afgescheiden kunt zijn van de Bron, wat natuurlijk pure waanzin is.

Tijdens de healings van Paul leg ik steeds uit dat ons bewustzijn al in de Bron is, maar dat we dat zijn vergeten. Het lichaam is het kleine hekje om jouw enorme Wezen. Dat is waar onze aandacht naar toe gaat, naar dat hekje. Ook lijkt het alsof de omstandigheden ons steeds bevestigen in wat wij ten diepste geloven. Klopt, als je in afwijzing gelooft dan word je steeds afgewezen, net zolang totdat je snapt dat het alleen maar iets van jou is. Als je eindelijk gaat inzien dat jij pure heiligheid bent, kun jij je nooit meer afwezen voelen. Dat vraagt niet om hoge wiskunde, maar het is wel een heel proces dat vele ervaringen in beslag neemt.

Alle liefde begint bij jezelf. Ons is de vrije wil gegeven. Ik kan kiezen of ik liefdevol met mijzelf omga, of vanuit angst handel. Liefde voel je in je hart. Het is wat onze ziel verwarmt, wat onze geest kracht geeft, en wat passie in ons leven brengt. Het is ons lijntje met de Bron en met elkaar. Angst is niet weten wie je bent. Het is uit verbinding zijn. Het is bang zijn voor je eigen hachje. De healings van Paul zijn er op gericht om ongedaan te maken wat jou niet langer dient. Mensen maken de meest aparte dingen met zichzelf mee. Het zijn geen healings waar iemand gillend over de grond rolt, of waar sprake is van zogenaamde spectaculaire wonderen. Je zou het zielengenezing kunnen noemen en dat is vaak anders dan je verwacht. Tijdens en na een healing kan er van alles gebeuren. Sterker nog: zodra je reservering is genoteerd begint het al. Dan regent het kosmische cadeautjes, zoals een mail na de healing van vorige week laat zien.

‘Wat me vannacht toch is overkomen…. Ik was half aan het slapen, zo tussen slapen en wakker worden in. Toen voelde ik dat er beneden op het matras bij mijn voeten iets bewoog. Ik denk, dit kan toch niet? Toen kwam deze beweging omhoog. Ik lag op mijn rug met mijn handen plat op mijn buik. Mijn armen werden omhoog getild en mijn bovenlichaam ook een beetje. Ik schrok even en dacht ‘wat gaan ze doen?’ Er was dus echt iemand of zelfs meerderen. Toen voelde ik een enorme golfbeweging van warme tintelende energie door me heen stromen en wist ik dit voelt goed. Hierna ebde het nog een tijdje na. Ik was toen helemaal wakker en vraag me af, ‘wat is er gebeurd?’ Dit heeft zeker met Paul en zijn vrienden, de Lichtwezens, te maken’.

Inderdaad, Paul bevestigt dit. Deze liefdesgolf brengt een herinnering met zich mee en lost gelijktijdig iets op. Waar gaat het dan om? Het gaat erom dat jij in vrede bent, dat jij beseft wat een prachtig liefdevol wezen jij bent, en dat je niet bang hoeft te zijn voor liefde. Drie dagen later krijg ik mijn cadeautje. Iedereen die mijn nieuwsbrieven leest of de interviews bekijkt, weet dat ik al mijn leven lang worstel met bepaalde familieleden. Steeds denk ik dat ik het nu wel heb bereikt, dat het klaar is, en dan pats, na weer een of andere actie, ben ik weer pijnlijk geraakt. Ik weet dat genezing gaande is, maar puf, wanneer houdt dat een keer op met mij?

Dan is er een feestje van een van mijn zusjes. Familielid X zal er ook zijn, een situatie die ik normaal zou vermijden, (blijf uit het slagveld). Maar het is belangrijk voor mijn zus. Zij wil zo graag dat het een mooi samenzijn wordt. Meteen bij binnenkomst vertelt ze dat ze tot Jezus heeft gebeden, of dit alstublieft een leuke avond mag zijn. De pastasaus pruttelt op het vuur. Buiten is gevoelstemperatuur min twintig graden. Ik ben druk in de weer om Paul zo snel mogelijk in de warme kamer te krijgen en begroet de gasten met een algemeen handgebaar.  Zo, dat bespaart me het persoonlijk gedoe, maar ik heb de blikken natuurlijk allang gezien. Als ik naar het toilet ga bid ook ik: ‘Laat me hier oordeelloos en in vrede naar kijken’.

Er ontwikkelt zich een gesprek. Een tijdlang houd ik me er buiten, maar als ik dan toch iets zeg, is daar meteen de aanval van X. ‘Jij! Jij bent beklopt, jij bent gek!’ Het is oud venijn. Iets waar ik normaal gesproken op zou reageren. En dan is er het wonder… Ik blijf vriendelijk en heb geen enkele behoefte om mij te verdedigen. Ik kijk naar Paul. Hij neemt mijn hand, knipoogt, en kijkt mij zo vervuld met liefde aan dat het stil wordt in mijzelf. Zo stil dat ik alleen nog maar mijzelf kan voelen. Gelukkig is mijn zus in de keuken en krijgt ze het voorval niet mee. De rest van de avond wordt het zelfs gezellig. Ik voel me gelukkig, beide gebeden zijn verhoord. Mijn zus heeft haar avond en ik blijf Zen. En dat blijf ik ook als ik de volgende dag hoor dat X na ons vertrek nog goed is losgebarsten over mij. Wat ze zei heb ik eerder gehoord. Het was steeds een gloeiende pook in mijn hart, maar nu word ik overspoeld door een gevoel van gelukzaligheid en mededogen.

Eindelijk! Het is volbracht. Eindelijk ben ik zover dat ik in liefde hiernaar kan blijven kijken. Ik, die steeds heb gezegd dat als ik op dit punt aankom mezelf als verlicht verklaar, halleluja, heb het ervaren! Wat ooit enorme proporties had, is van minder gewicht dan een veertje. Het is gewoon iets in mij dat nu eindelijk geheeld is.

Waar het universum ons ook doorheen sleept, alles is een les in liefde. Pijn vertelt je dat er iets nog niet is vergeven. Beproevingen zijn lessen nog niet geleerd. Dat ene moment, dat kleine golfje in de tijd, waar ik ondanks de aanval aanwezig kon blijven, is het grootste geschenk dat ik mijzelf kon geven. Het maakt alles ongedaan omdat ik het doorzie. En als je iets doorziet, bén je verlicht. En de kosmos weet heus wanneer het werkelijk zo is. Dan zijn er de liefdesgolven, omdat jij bereid bent het heilige in jezelf te aanvaarden.  Dan maakt het niet uit wie wat doet of zegt, dan verheug jij je gewoon in wie jij bent. Dát is innerlijke gezondheid. Dát is verlichting. Dát is healing!

Liefs Lilian